Prawdziwym utrapieniem wielu hodowców jest pomór małych przeżuwaczy. W szczególności w Azji, jak i Afryce jest to bardzo odczuwalne. Mało tego, pierwsze ogniska tego patogenu można było już spotkać w Europie. Najistotniejszym faktem w przypadku tej choroby zwierząt jest to, że śmiertelność wynosi nawet 85 procent. Wśród wszystkich zwierząt hodowlanych najbardziej narażone są kozy, które w większości przypadków zakażenia patogenem umierają.
Co to jest pomór małych przeżuwaczy?
Pomór małych przeżuwaczy to choroba, którą można spotkać pod nazwą księgosuszu rzekomego lub zespołu zapalenia jelit, jamy ustnej i płuc. Patogenem, który wywołuje śmiertelną chorobę, jest morbillivirus pochodzący z rodziny paramyksowirusów. Najczęściej atakuje ona nieudomowione małe przeżuwacze oraz kozy i owce. Istnieje także przypuszczenie, że jest to wirus ze szczepionki na pomór bydła, który w międzyczasie zmutował.
Jak przebiega droga zakażenia tym patogenem?
Roznoszenie choroby pomoru małych przeżuwaczy można porównać do transmisji ludzkiej. Do zarażenia dochodzi w kontakcie dwóch zwierząt, z czego jedno jest zainfekowane. Zarażony osobnik, kichając, czy też kaszląc, wydziela ze swojego organizmu aerozol, który zawiera cząsteczki wirusa. Ponadto księgosusz rzekomy jest także obecny w wydzielinie z nosa, łzach oraz kale chorego zwierzęcia. Innymi drogami infekcji jest pozostawianie śliny na pojemnikach do wspólnego spożywania pokarmu, czy roślinności i przedmiotach wokół. Pomór małych przeżuwaczy jest szczególnie niebezpieczny, gdyż chory osobnik roznosi wirusa, nie mając jeszcze oznak choroby.
Jakie są objawy zakażenia?
Wirus bardzo szybko rozmnaża się w tkankach układu limfatycznego, pokarmowego i oddechowego, co skutkuje ich śmiercią. Pierwszymi oznakami zachorowania przez zwierzę na pomór małych przeżuwaczy jest wysoka gorączka sięgająca 41 stopni. Ponadto można zaobserwować apatię, depresję i brak apetytu. Następnie nasilający się objawy pojawiają się w postaci ropnej i o nieprzyjemnym zapachu wydzielinie z nosa i oczu. Błony śluzowe zazwyczaj są mocno przekrwione, a na dolnej wardze i dziąsłach pojawiają się charakterystyczne nadżerki. Leczenie pomoru małych przeżuwaczy polega na podawaniu specjalnych antybiotyków, a także uzupełnianiu płynów. W diagnozie niezbędne jest wykonanie testów ELISA zarówno na padłych, jak i żywych zwierzętach hodowlanych, które znajdują się w stadzie.
